یک اسیلوسکوپ ، که قبلاً به آن اسیلوسوگرافی گفته می شد ، و به طور غیر رسمی به عنوان دامنه نگار یا دامنه سنج شناخته می شد ، CRO (برای اسیلوسکوپ پرتوی کاتدی) یا DSO (برای نوسانگر اسکروسکوپ ذخیره سازی دیجیتال مدرن تر) ، نوعی ابزار تست الکترونیکی که به صورت گرافیکی ولتاژهای مختلف سیگنال را نشان می دهد ، معمولاً به عنوان یک نقشه دو بعدی از یک یا چند سیگنال به عنوان تابعی از زمان. سیگنال های دیگر (مانند صدا یا لرزش) می توانند به ولتاژ تبدیل شده و نمایش داده شوند.
اسیلوسکوپ ها تغییر سیگنال الکتریکی را با گذشت زمان ، ولتاژ و زمان به عنوان محورهای Y-و X ، به ترتیب ، در مقیاس کالیبره شده نشان می دهند. سپس شکل موج می تواند برای خواصی مانند دامنه ، فرکانس ، زمان افزایش ، فاصله زمانی ، اعوجاج و موارد دیگر مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. ابزارهای دیجیتالی مدرن ممکن است این خصوصیات را مستقیماً محاسبه و نمایش دهند. در ابتدا ، محاسبه این مقادیر مورد نیاز به صورت دستی شکل موج را در برابر مقیاس های وارد شده به صفحه ابزار اندازه گیری می کرد.
اسیلوسکوپ را می توان طوری تنظیم کرد که سیگنال های تکراری به عنوان یک شکل مداوم روی صفحه مشاهده شوند. یک اسیلوسکوپ ذخیره سازی می تواند یک رویداد واحد را ضبط کند و آنرا به طور مداوم نمایش دهد ، بنابراین کاربر می تواند رویدادهایی را مشاهده کند که در غیر این صورت برای دیدن مستقیم خیلی کوتاه ظاهر می شود.
اسیلوسکوپ ها در علوم ، پزشکی ، مهندسی ، خودرو و صنعت ارتباطات از راه دور استفاده می شوند. از ابزارهای هدف کلی برای نگهداری تجهیزات الکترونیکی و کارهای آزمایشگاهی استفاده می شود. اسیلوسکوپهای مخصوص استفاده ممکن است برای اهدافی مانند تجزیه و تحلیل سیستم جرقه زنی خودرو یا نمایش شکل موج ضربان قلب به عنوان یک الکتروکاردیوگرام مورد استفاده قرار گیرد.
اسیلوسکوپهای اولیه از لوله های اشعه کاتدی (CRT) به عنوان عنصر نمایشگر خود استفاده می کردند (از این رو آنها معمولاً CRO نامیده می شدند) و تقویت کننده های خطی برای پردازش سیگنال. اسیلوسکوپهای ذخیره سازی برای حفظ نمایشگر ثابت یک سیگنال مختصر از CRT های مخصوص استفاده می کنند. CRO ها بعداً توسط اسیلوسکوپهای ذخیره سازی دیجیتال (DSOs) با نمایشگرهای پانل نازک ، مبدلهای سریع آنالوگ به دیجیتال و پردازنده های سیگنال دیجیتالی ، کنار گذاشته شدند. DSO ها بدون نمایشگرهای یکپارچه (که بعضاً به عنوان دیجیتال ساز شناخته می شوند) با هزینه کمتری در دسترس هستند و از یک کامپیوتر دیجیتال با هدف کلی برای پردازش و نمایش شکل های موج استفاده می کنند.
اسیلوسکوپ اساسی ، همانطور که در تصویر نشان داده شده است ، به طور معمول به چهار بخش تقسیم می شود: صفحه نمایش ، کنترل های عمودی ، کنترل های افقی و کنترل های ماشه. این نمایشگر معمولاً یک پانل CRT (از لحاظ تاریخی) یا LCD است که با خطوط مرجع افقی و عمودی به نام graticule گذاشته شده است. نمایشگرهای CRT همچنین دارای کنترل هایی برای تمرکز ، شدت و یافتن پرتو هستند.
بخش عمودی دامنه سیگنال نمایش داده شده را کنترل می کند. این بخش دارای یک دسته انتخاب کننده ولت در هر بخش (ولت / دیو) ، سوئیچ انتخابی AC / DC / Ground و ورودی عمودی (اولیه) برای ساز است. علاوه بر این ، این بخش به طور معمول مجهز به دستگیره موقعیت پرتو عمودی است.
بخش افقی ، پایه زمانی یا "جارو" ابزار را کنترل می کند. کنترل اصلی سوئیچ انتخاب ثانیه ثانویه در هر بخش (Sec / Div) است. همچنین شامل یک ورودی افقی برای ترسیم سیگنال های محور X-Y دوگانه است. دستگیره موقعیت پرتو افقی به طور کلی در این بخش قرار دارد.
بخش ماشه رویداد شروع جارو را کنترل می کند. ماشه را می توان تنظیم کرد که پس از هر بار جابجایی به طور خودکار مجدداً راه اندازی شود یا می تواند برای پاسخ به یک رویداد داخلی یا خارجی پیکربندی شود. کنترل های اصلی این بخش کلیدهای انتخاب و انتخاب منبع و کوپلینگ و ورودی ماشه خارجی (ورودی EXT) و تنظیم سطح هستند.
علاوه بر ابزار اصلی ، اکثر اسیلوسکوپ ها همانطور که نشان داده شده است ، از یک پروب تهیه می شوند. کاوشگر به هر ورودی روی دستگاه متصل می شود و به طور معمول دارای مقاومت ده برابر امپدانس ورودی اسیلوسکوپ است. این نتیجه در ضریب میرایی 1.1 (X 10X) است. این کمک می کند تا بار خازنی ارائه شده توسط کابل پروب از سیگنال اندازه گیری شده جدا شود. برخی از پروب ها سوئیچ دارند که به اپراتور امکان می دهد در صورت لزوم مقاومت را بای پس (bypass) کند.